Minister van Werk, Monica De Coninck wil iets doen aan het groeiend maatschappelijk probleem van de burn-outs.
Volgens haar hebben werkgevers te weinig aandacht voor wat een ware epidemie lijkt te worden. Eén op vijf Vlaamse werknemer loopt immers verhoogd risico op burn-out. De oplossing? Een betere preventie. Stress, persoonlijke conflicten tussen collega’s, burn-outs en slechte werksfeer moeten voorkomen worden. Vanaf 1 september 2014 is de wet voor Welzijn op het Werk dan ook aangepast. Bedrijven namen eerder al maatregelen om geweld, pesterijen en sexuele intimidatie op de werkvloer tegen te gaan. Burn-out wordt een belangrijk onderdeel van de medische preventie die er nu al is op de werkvloer. Mensen met symptomen van burn-out kunnen vanaf nu ook de preventieadviseur of de arbeidsgeneesheer raadplegen. Het wordt immers een verplicht onderdeel van het takenpakket van de preventieadviseur of arbeidsgeneesheer.
Taak voor de bedrijven
Bedrijven moeten de psychosociale risico’s voorkomen door risicoanalyses uit te voeren, personeel te sensibiliseren en een meldingssysteem op te zetten. Zo kan een werknemer op een neutrale manier aankaarten als de druk voor hem of haar te groot wordt. Werkgevers moeten hun
arbeidsreglement ook aanpassen voor eind februari 2015. Tot nu toe had een slachtoffer geen mogelijkheid om bij de werkgever om hulp te vragen, tenzij in geval van een gemotiveerde klacht over intimidatie. Omdat hier ‘een schuldige’ dient aangewezen te worden, leidt dit vaak niet tot een constructieve oplossing. Vanaf nu kan er een veel neutralere aanvraag ingediend worden tot interventie.
Taak voor werknemers
Melding doen bij de vertrouwenspersoon, preventie-adviseur. De wetsontwerpen voorzien twee mogelijke procedures voor de psychosociale interventie. Met een vraag om een informele interventie kunnen werknemers de vertrouwenspersoon of de preventieadviseur raadplegen, waarvoor ze dan een bewijs ontvangen. Met een verzoek tot formele interventie kunnen ze voortaan enkel nog bij de preventieadviseur terecht, die de zaak onderzoekt en een advies aan de werkgever verleent.
De vertrouwenspersoon en de preventieadviseur mogen geen directielid of vakbondsafgevaardigde zijn. De termijn waarin de adviseur een rapport moet afleveren, wordt duidelijk afgebakend. In geval van ernstige feiten moet hij al onmiddellijk dringende maatregelen voorstellen.
De tekst legt de marge voor een forfaitaire schadevergoeding voor het slachtoffer vast op drie maanden brutoloon. Dat kan tot zes maanden worden verhoogd bij discriminatie, misbruik van gezagspositie of zeer ernstige feiten. Als een werknemer een aanvraag voor een interventie indient, zal bekeken worden of het probleem ook andere werknemers van de dienst treft.
Mijn bedenkingen hierbij
- Het is een positieve evolutie dat het begrip burn-out uit de taboesfeer gehaald wordt en bespreekbaar wordt.
- Burn-out is een gedeelde verantwoordelijkheid van werknemer én werkgever. It takes two to tango. De oorzaak van burn-out is werk gerelateerd, maar gaat vaak gepaard met multiple life events van de werknemer. Ik vind het te eenzijdig om met de vingers naar de werkgever te wijzen.
- Burn-out heeft negatieve effecten voor werknemer én werkgever. De werknemer ervaart negatieve effecten op zijn werk en privéleven, denk aan gezondheidsklachten, effect op relatie/gezin, sociale contacten… De werkgever ervaart verminderde productiviteit of ziekteverzuim. Vandaar dat op tijd ingrijpen win-win is voor werknemer én werkgever!
- Vaak wordt burn-out gemeld als het al te laat is. Herstel duurt dan veel langer, er is te lang doorgegaan ‘in het rood’.
- Mensen zien het soms als een teken van ‘zwakte’ om te moeten uitspreken dat het niet meer gaat. Ze zijn bang voor de gevolgen om dit bekend te maken bij de werkgever, en zwijgen daarom liever. Of melden zich ziek. Rusten alleen is meestal niet voldoende. Begeleiding is aangewezen.